Recent verslavingsonderzoek heeft veel kennis gegenereerd ten aanzien van de neurobiologische en neurocognitieve mechanismen van verslavingsgedrag. In dit hoofdstuk komen aan de hand van recente onderzoeken deze biologische mechanismen van verslaving aan bod. Naast recent genetisch en beeldvormend onderzoek wordt ook ingegaan op de rol van neurocognitieve factoren zoals cognitieve controle, aandacht, reward- en error-processing, en stressresponsiviteit. Hoewel de rol van deze factoren bij crimineel gedrag, agressie en psychopathie een relatief onontgonnen terrein is, zal op de bestaande kennis op dit gebied worden ingegaan. De overlap tussen deze mechanismen van crimineel gedrag en verslavingsgedrag is groot, en suggereert dat er een neurobiologische en neurocognitieve kwetsbaarheid is die zowel kan resulteren in crimineel als ook verslavingsgedrag. Hierbij lijkt een gereduceerde werking van de prefrontale cortex, die leidt tot gebrekkige controle over gedrag, een sleutelrol te spelen.
