Zoeken naar het goede

De relatie tussen zorgvrager en zorgverlener is een bijzondere. Bijzonder niet alleen omdat afhankelijkheid en macht er een grote rol in spelen, maar ook omdat juist in die relatie de kwaliteit van de zorg inhoud en betekenis krijgt. In de praktijk wordt op allerlei manieren ‘geworsteld’ om in deze relatie het goede te doen. Hoe te reageren op die mevrouw die je steeds weer kleineert tijdens de dagelijkse verzorging? Hoeveel tijd kan ik besteden aan een ontroostbare cliënt terwijl zijn ‘geobjectiveerde zorgvraag’ mij als hulpverlener maar weinig ruimte geeft? Weegt de individuele vrijheid van deze cliënt zwaarder dan mijn zorgplicht? Het zijn maar drie voorbeelden waaruit blijkt dat in deze relatie voortdurend vragen meespelen over wat nu eigenlijk goede zorg is en hoe we die kunnen bewerkstelligen. Daarover nadenken en met elkaar in gesprek gaan helpt om jezelf als zorgverlener te verbeteren. Bij onze buren in Vlaanderen kan dat op een bijzondere manier in het ‘zorgethisch lab’ sTimul. Tijdens een zogenoemde inleefsessie van twee dagen ervaar je er als zorgverlener hoe het is om als zorgbehoevende bewoner in een zorgvoorziening te wonen en afhankelijk te zijn van anderen. Die ervaringen worden door de deelnemers gebruikt om zich in de eigen werksituatie verder te ontwikkelen. Of het mogelijk is om ‘te voelen wat het betekent ‘Onderdompeling in het perspectief van de zorgvrager’. …