De Nederlandse wetgeving op het gebied van stralingsbescherming komt voort uit de Euratom-richtlijnen van de Europese Unie en heeft als basisprincipes rechtvaardiging, optimalisatie en dosislimieten. In Nederland vallen alle handelingen met ioniserende straling onder de Kernenergiewet (Kew) met de bijbehorende onderliggende regelgeving. Het Nederlandse controlesysteem kent een graduele aanpak, waarbij voor toepassingen met een hoger risico een vergunning noodzakelijk is. Toepassingen met een lager risico kunnen via registratie of kennisgeving worden gemeld. In de wetgeving staan eisen beschreven ten aanzien van radiologische handelingen en de deskundigheid van de personen die bij deze handelingen betrokken zijn. Risico’s als gevolg van radiologische handelingen worden in kaart gebracht door stralingsspecifieke risico-inventarisaties en -evaluaties.
