De meeste publicaties over behandelingen beschrijven successen, zo niet dit artikel. Bewonderenswaardig dat de schrijfsters bereid zijn hun ervaringen met een groot publiek te delen. Juist hierdoor heb ik het met toenemende interesse gelezen en werd ik al lezende gegrepen door de gedachte dat het hier en daar anders aangepakt had kunnen worden. Mijn eerste reactie bij het lezen van het artikel is, dat het bij de vijftienjarige Gerik om schoolweigering gaat. Alle kenmerken van schoolweigering zijn aanwezig, waaronder de lichamelijke klachten (Nienhuis,
2012). Schoolweigering door angst is een specifieke problematiek die om een specifieke behandeling vraagt. Sociale angst, separatieangst of depressie komen veel voor bij kinderen die weigeren naar school te gaan. Maar het is niet alleen de angst die een rol speelt. Juist ouders spelen een belangrijke rol bij het ontstaan en in stand houden van schoolweigering: zij stemmen er uiteindelijk mee in dat hun kind thuisblijft. De reden om niet naar school te gaan is meestal een combinatie van vermijden van angstoproepende situaties op school en bekrachtiging van het vermijdingsgedrag door extra aandacht van ouders en prettige activiteiten thuis (Kearney e.a.,
2001) . …
