Erkenning geven aan verdriet betekent meer verlichting dan het wegduwen of verzwijgen. Ook al rouwen geen twee mensen op dezelfde wijze, toch kan men bij de meesten gelijkaardige belevingen en reacties terugvinden. In deze bijdrage wordt een model van verwerking beschreven als een rouwarbeid, die uit vier verschillende taken bestaat. Ten eerste: onder ogen zien van de werkelijkheid van het verlies. Ten tweede: ervaren van de pijn van het verlies. Ten derde: aanpassen aan het leven zonder de ander. Ten vierde: het verlies een plaats geven en opnieuw leren houden van het leven.
Telkens wordt aangeduid hoe men rouwenden kan helpen in het opnemen van deze taken, om uiteindelijk tot verwerking te komen. Er wordt duidelijk gemaakt dat rouw geen ziekte is, en wat het onderscheid uitmaakt tussen normale en pathologische rouw.pathologische rouw Het geheel wordt afgesloten met enkele suggesties die het onbevooroordeeld luisteren naar rouw en verdriet kunnen stimuleren.
