Taal is, zoals aangegeven, nauw verwant aan betekenis en het proces van betekenisgeving. In zijn bespreking van ingrijpende gebeurtenissen zoals verkrachting is het volgens Furman (1998) belangrijker hoe wij op een gebeurtenis reageren dan de feitelijke gebeurtenis; belangrijker hoe wij denken te zullen reageren dan hoe we reageren; belangrijker hoe anderen denken dat wij zullen reageren dan hoe wij denken te zullen reageren; en weer belangrijker wat wij denken dat zij denken dan hoe anderen denken dat wij zullen reageren. Bij de opvang en begeleiding na een verkrachting zeggen mensen er meer baat bij te hebben om over hun reacties op de aanval te praten dan over de aanval zelf. Als de aandacht meer gericht is op wat die personen zelf deden dan op wat ze is aangedaan, zal het respect van anderen voor hun verzet tot empowerment leiden.
