Mannen met een kort lontje

Op columnisten van dagbladen ben ik jaloers. Je schrijft een stukje in de avond uren en nog geen dag later rolt het al van de persen. Onderwerpen liggen dan voor het oprapen, want je deelt immers de actualiteit met je lezers van de volgende dag. Het is vandaag 4 mei en ik zwoeg – met op de achtergrond de klanken van de klokken van de Waalsdorpervlakte – op mijn bijdrage aan het juninummer van Maatwerk. Wanneer u mijn column leest, is het 15 juni of later en zult u wat de doden betreft wel langzamerhand zijn uitherdacht. Het zou mij niet verbazen wanneer u op dit moment de wedstrijd Nederland-Ivoorkust – die in het kader van het WK voetbal op 16 juni in Duitsland gespeeld wordt – aan het voor- of nabeschouwen bent. Voor mij een schot voor open doel om eens up-to date te zijn: deze column gaat over voetbal. Laat ik eerst mijn eigen positie in dezen uitlichten: van jongs af aan in de ban, zelf gevoetbald (geen uitblinker), de gouden jaren zeventig van Ajax meegemaakt en daarna decennialang met het bord op schoot voor Studio Sport. Het komende WK – u zit er al middenin – zal beslist niet aan mij voorbijgaan, maar ik moet erkennen dat het heilige vuur tanende is. Zoals in september de eerste chocoladeletters bij Albert Heijn in de schappen verschijnen, zo gaan we rond Bevrijdingsdag de straten al tooien met oranje versierselen. En dat gebeurt niet om een oorlog te herdenken, integendeel: om er een voor te bereiden. …