De diagnose van epileptische aanvallen wordt primair gesteld op klinische gronden. Een goede observatie en analyse van de aanvallen laat vaak toe om te differentiëren met andere vormen van paroxysmale fenomenen die gepaard gaan met abnormale bewegingen en/of gedrags- c.q. bewustzijnsveranderingen. Een van de valkuilen is kindermasturbatie, die vooral bij jonge meisjes miskend wordt. Een onvoldoende analyse van anamnese en aanvalspatroon kan leiden tot overtollig, duur en pijnlijk aanvullend technisch onderzoek. Videoregistratie van de aanvallen bewijst haar waarde en kan van essentieel belang zijn voor de diagnose. Aan de hand van enkele ziektegeschiedenissen worden de klinische kenmerken van dit paroxysmale gedrag op kinderleeftijd beschreven en de medisch-economische impact van verkeerde diagnostiek geïllustreerd.
