Inleiding

Toen ik de verschillende bijdragen aan ons derde nummer van dit jaar las, bleef een bepaalde zinsnede uit het boek ‘Psychotherapie. Van theorie tot praktijk’ (Vandereycken & Van Deth, 2009), gerecenseerd door Wiersema, door mijn hoofd spoken. De auteurs spreken hun zorg uit over de positie die de psychotherapie in zal gaan nemen in onze ‘geavanceerde technosamenleving’ en ‘gedigitaliseerde wereld’ (zie p. 223 van dit nummer). Deze passage zou mij tot voor kort zonder dat ik langer na hoefde te denken tot een instemmend knikken hebben aangezet. Tot voor kort, want de afgelopen maanden heb ik een ontdekking gedaan. Dit is misschien wat hoogdravend uitgedrukt, maar voor mij als voorvechter van het belang van het echte contact in psychotherapie en de helende kracht van de persoonlijke ontmoeting ben ik toch op z’n minst verbaasd over mijn hernieuwde kijk op zaken. Ik zal deze, toch nog voorzichtige, verschuiving proberen toe te lichten. …