Een eruptiestoornis van een blijvend element kan bij een kind leiden tot klinische problemen, zoals het ontstaan van gekantelde buurelementen en overeruptie van de antagonisten. Mogelijke gevolgen hiervan zijn een gestoorde occlusie en articulatie, een lastig reinigbare situatie, een mediaanlijnverschuiving en een esthetisch probleem. Als bij een kind in de groei een blijvend element in infrapositie staat, is het de vraag of het element nog verder zal doorbreken. Bij het uitblijven van spontane doorbraak, is het element mogelijk tot eruptie te stimuleren door luxatie en/of orthodontische regulatie. Soms zal extractie geïndiceerd zijn, hetgeen wellicht een meer voorspelbare behandeloptie is. Dit artikel beschrijft de behandelmogelijkheden bij een molaar in infrapositie aan de hand van ‘casus Pien’.
