‘Lambertha Francina Jens, geboren in 1913, is in het maatschappelijk werk vooral bekend door haar boek Beroepsethiek en Code van de Maatschappelijk Werker. Minder bekend is dat zij een van de ontwerpsters is van het Pieterpad (…). Dat zij ooit promoveerde op een proefschrift over familie en criminaliteit in Utrecht weet bijna niemand.’ Zo begint het hoofdstuk ‘Tot zijn recht komen’ waarin Geert van der Laan in Honderd jaar sociale arbeid (1999) de betekenis van Bertje Jens voor het maatschappelijk werk beschrijft. Gezien haar leeftijd zal het niemand verbazen dat mevrouw Jens, jarenlang stafdocent aan de opleiding voor maatschappelijk werk in Groningen, niet meer actief is in het beroep. Maar op afstand volgt zij de ontwikkelingen, onder meer via Maatwerk. In dit artikel gaat zij in op twee artikelen uit het decembernummer van 2004: Patrick Rovers en Hans Leppers schreven toen een kritisch stuk over het nieuwe reglement voor de tuchtrechtspraak van de NVMW en NVMWvoorzitter Theo Roes reageerde daarop.
